De "Medal of Honor" is de hoogste onderscheiding voor moed tijdens een actie tegen een vijandige oppositie die uitgereikt kan worden aan iemand die dient in het leger van de VS. Deze onderscheiding wordt overhandigd door de President van de VS in naam van het Congress, daarom wordt de onderscheiding ook wel de "Congressional Medal of Honor" genoemd. Er liggen in Margraten 6 soldaten begraven die de Medal of Honor gekregen hebben. Zij zijn:

Lt. Col. Robert G. Cole

Pfc. Willy F. James jr.

Pvt. George J. Peters

Ssgt. George Peterson

Pfc. Walter C. Wetzel

1st Lt. Walter J. Will

Lt. Col. Robert G. Cole 101st Airborne division, 502th PIR, 3rd Bat. Graf : B - 15 - 27 Voordracht : Voor moed en onverschrokkenheid en met gevaar voor eigen leven, voorbijgaand aan zijn plicht, leidde Lt. Col. Cole op 11 juni 1944 persoonlijk zijn battalion bij een aanval op de laatste 4 bruggen op de weg naar Carentan toen zijn eenheid onder vuur kwam te liggen door vijandig geweer-, machinegeweer-, mortier- en artillerie vuur van de goed voorbereidde en zwaar verstevigde verdedigingslinie van de vijand op 150 meter van de voorste troepen. Vernietigend en onophoudelijk vijandig vuur voorkwam een uur lang alle beweging en veroorzaakte vele slachtoffers. Lt. Col. Cole observeerde de hopeloze situatie en gaf het moedige bevel de vijand met een bajonet-aanval aan te vallen. Met onverschilligheid voor zijn eigen leven en veiligheid stond hij op, trok zijn pistool en moedigde zijn mannen aan hem te volgen. Hij nam het geweer en bajonet van een gevallen soldaat en leidde zijn eenheid over open terrein door een kogelregen naar de vijandige posities. Zijn heldhaftig en dapper optreden inspireerde zijn manschappen en resulteerde in het veroveren van een bruggehoofd over de rivier de Douvre. De koele onverschrokkenheid, persoonlijke moed en uitstekend leiderschap getoond door Lt. Col. Cole verdiend de grootste lof in het leger. Lt. Col Robert Cole is de enige van de 6 MOH ontvangers in Margraten die de actie op grond waarvan de MOH verleend werd, heeft overleefd. Hij sneuvelde later tijdens operatie Market-Garden op 18 september 1944
Pfc. Willy F. James jr. 104st Infantry division, 413th Infantry Graf : P - 9 - 9 Voordracht : Voor buitengewone moed in actie op 7 april 1945 bij Lippoldsberg, Duitsland. Als verkenner tijdens een actie om een vitaal bruggenhoofd te beveiligen en uit te breiden kwam hij als eerste onder vuur te liggen. Hij zat een uur lang vast, ondertussen observeerde hij de vijand. Toen hij terug bij zijn peloton was assisteerde hij bij het maken van een nieuw aanvalsplan. Daarna leidde hij een eenheid in de aanval, nauwkeurig wees hij de doelen aan tijdens de opmars. Toen hij zijn dodelijk gewonde peloton's leider wilde gaan redden werd hij gedood door een vijandige mitrailleur. Soldaat James's acties onderstrepen de beste tradities van het Amerikaanse leger. Geen Afrikaanse-Amerikaan werd tijdens de tweede wereldoorlog met een MOH beloond. In 1993 kreeg de University in Raleigh, North Carolina, de opdracht om te onderzoeken of er sprake was van rassen- onderscheid. Uit het onderzoek bleek dat er sprake was van onderscheid en er werden 10 Afrikaanse-Amerikanen aanbevolen voor een MOH. Van die 10 kregen er 7 alsnog de MOH nadat in oktober 1996 het congress dit goedgekeurd had. (de termijn voor het uitreiken van een MOH was al verlopen) De onderscheidingen werden op 13 januari 1997 door President Clinton uitgereikt. Vernon Baker was de enige ontvanger die nog in leven was, de andere onderscheidingen werden aan de nabestaanden van de overige zes overhandigd. Willy F. James was een van deze 6.
Pvt. George J. Peters 17th Airborne Division, 507th PIR, G-Co. Graf : G - 17 - 8 Voordracht : Soldaat Peters, een peloton's radio-verbindingsman van de G-companie, maakt een landing in Duitsland bij Fluren ten oosten van de Rijn. Met 10 andere landt hij in een veld ongeveer 70 meter van een duits mitrailleursnet en wordt meteen onder vuur genomen. De situatie van de kleine eenheid lijkt hopeloos totdat soldaat Peters opstaat en zonder orders een eenmans-actie tegen de vijand begint, met enkel zijn geweer en enkele granaten. Omdat hij nu alleen onder vuur wordt genomen, redt hij zijn kameraden. Hij rent schietend tot halverwege zijn doel, laadt zijn geweer opnieuw en schiet weer op de vijand waarbij hijzelf ook getroffen wordt en valt. Heldhaftig komt hij weer overeind en gaat verder met zijn aanval. Hij wordt weer onder vuur genomen en getroffen en is dan niet meer in staat op te staan. Met zijn doorzettingsvermogen kruipt hij zwaar gewond naar voren en gooit een granaat in het mitrailleursnest. Hiermee doodt hij 2 Duitsers en de rest gaat op de vlucht. Met deze opoffering van zijn eigen leven heeft soldaat Peters het leven van zijn kameraden gered en zodoende konden deze hun opdracht ook verder uitvoeren.
Ssgt. George Peterson 1st Infantry division, 18th Infantry, K-Co Graf : D - 21 - 10 Voordracht : Hij was peloton's sergeant bij K-compagnie bij Eisern, Duitsland. Als zijn eenheid in gevecht raakt met een vijandig bataljon en onder een hevige regen van kogels en mortiergranaten komt te liggen krijgt hij de opdracht om de vijand in de flank aan te vallen. Sergeant Peterson kruipt naar voren en roept naar zijn peloton hem te volgen. Een mortiergranaat valt vlak naast hem en verwondt hem aan zijn benen, maar ondanks de hevige pijn weigert hij terug te gaan. Twee vijandige mitrailleursnesten openen het vuur, maar Peterson kruipt vastberaden verder door de kogelregen. Dan gaat hij op zijn knieën zitten en gooit een handgranaat in het mitrailleursnest en maakt hiermee de mitrailleur en de bemanning onschadelijk. De andere mitrailleur begint meteen richting Peterson te schieten, mar kalm gooit hij een tweede granaat en maakt ook dit nest onschadelijk. Hierna wordt hij door een Duitser in zijn arm geschoten, toch kruipt hij verder nar een derde mitrailleursnest. Met een bijna onmenselijke pijn door zijn verwondingen gaat hij op zijn knieën zitten en gooit wederom een granaat en schakelt ook dit derde nest uit. Dan ziet hij een kameraad in moeilijkheden en gaat hem kruipend tegemoet. Deze laatste actie wordt hem fataal als hij door een vijandige kogel wordt getroffen. Sergeant Peterson heeft met zijn moed, in deze actie drie vijandige mitrailleursnesten onschadelijk gemaakt. Zijn kameraden zullen zijn heldendaad niet snel vergeten. Bij deze zelfde actie verdiende 1e Lt. Walter J Will zijn MOH.
Pfc. Walter C. Wetzel 8th Infantry Division, 13th Infantry, AT-Co. Graf : N - 18 - 10 Voordracht : Soldaat eerste klas Wetzel, een actief groepsleider van de anti-tank compagnie van het 13de infanterie Regiment, stond op in de vroege ochtend van 3 april 1945 wacht voor zijn peloton's commandopost in Birken, Duitsland, toen hij vijandige militairen zag naderen. Hij rende het huis in en waarschuwde de bezetting van de commandopost. Onmiddelijk werd het vuur geopend op de vijandige groep. In de duisternis konden de Duitsers zo kort naderen dat ze handgranaten konden gooien. Twee handgranaten kwamen in de kamer bij Wetzel terecht, hij schreeuwde een waarschuwing naar zijn kameraden en wierp zich op de granaten. De granaten explodeerden en Wetzel stierf aan zijn verwondingen. Door deze heldendaad heeft soldaat Wetzel zijn kameraden gered waardoor zij de commandopost met succes konden verdedigen. Deze opoffering van zijn leven was in het Amerikaanse leger een grootse daad van dapperheid en heldendom.
1Lt. Walter J. Will 1st Infantry division, 18th Infantry, K-Co Graf : D - 3 - 32 Voordracht : Hij toonde zijn moed door in het vijandelijke vuur twee gewonde mannen te redden en dan, als hij zelf gewond is, nog voor een derde keer een gewonde kameraad te redden in open veld. Zijn bloedend wonden negerend gaat hij dapper verder met zijn peloton totdat ze niet meer verder kunnen door twee vijandelijke mitrailleursnesten. Onbevreesd kruipt hij naar het verderopgelegen mitrailleursnest, doodt de bemanning en maakt de mitrailleur onklaar. Hierna kruipt hij verder naar het volgende mitrailleursnest dat hij uitschakeld met een granaat. Dan ziet hij een ander peloton dat vast zit door twee mitrailleursnesten en gaat er met zijn peloton op af. Op zijn knieën zittend, kijkend door een kogelregen gooit hij drie handgranaten en maakt daarmee het derde mitrailleursnest onschadelijk. Met vasthoudende agressie rent Will naar het vierde mitrailleursnest en maakt deze rennend door een kogelregen onschadelijk. Luitenant Will keert dan, dodelijk gewond, terug naar zijn peloton. Will was een heldhaftig leider, met een ongelooflijke moed en wilskracht, hetgeen een inspiratie was voor hen die getuigen waren van zijn dood. Bij deze zelfde actie verdiende Ssgt. George Peterson zijn MOH.